هبوط یک زن...

...داشتم درسمو می خوندم...همه چیز  خیلی خوب و عالی بود...الان که فکرش رو می کنم می بینم واقعا عالی بود ...هر کسی آرزوی زندگی منو داشت...یه زن مگه دیگه چی ممکن بود از خدا بخواد و نداشته باشم...یه شوهر خوب،مهربون،خوشگل و خوش تیپ،پولدار و از یه خونواده اصیل ...یه زندگی خوب و راحت ...خونه ...ماشین...پول ...فقط کافی بوداراده می کردی  و رامین  همه چیز رو برات فراهم می کرد...یه وقتایی حتی با اینکه خسته بود  ساعتها کنارم می نشست و به حرفا و درد دلام گوش می داد ...رامین واقعا عاشقم بود...حالا دارم می فهمم عشق رامین به من یه عشق، یه حس ، ...نمی دونم یه چیز باور نکردنی بود...باور نکردنی از اون جهت که تو این دوره و زمونه  از این عشقا دیگه پیدا نمی شه...همه شدن دروغگو و ریا کار ...ظاهر ساز و ساده فریب...و من ...من بدبخت...عاقبت فریب یکی از همین روباه های مکار رو خوردم و همه نعمتهایی رو که خدا بهم داده بود ، یه  شبه  از دست دادم...الان دارم می گم خدا بهم داده بود...اون موقع اصلا باور نداشتم که اینا از خداس ...فکر می کردم خوشگلم...خوش تیپم...اینا لایق منه...من ...دختر دردونه ای که آسمون سوراخ شده و من افتادم ...همه چیز از این اینترنت کوفتی و یه چت ساده شروع شد...شوخی شوخی با یکی دوتا از دوستای دانشگاهیم تو کافی نت دانشگاه رفتیم تو چت روم...اونا هی می خندیدن  و چرت وپرت می گفتن...و من...همه حرفا و دری وری های اونا رو به پای شوخی گذاشتم و خودم هم شروع کردم.دو سه روز که گذشت ، از این کار خوشم اومده بود.دیگه حالا هر فرصتی که پیدا می کردم می نشستم پای کامپیوتر و...اینتر نت ...چت روم...و...حدس می زنین بقیه اش رو...نمره های اون ترمم...سقوط کرد...از معدل هجده و نیم، رسیدم به چهارده...بعد...دوازده...مشروط.... 

افسرده و بداخلاق و ایرادگیر شده بودم...حوصله هیچ کاری رو تو خونه نداشتم الا پا کامپیوتر نشستن...پرخاشگری عادتم شده بود...بیچاره رامین...به هر دری می زد تا مشکلم رو حل کنه...اما دریغ و درد که مشکل از خودم بود نه از بیرون...تو این چت کردنهای به ظاهر ساده و ...پای یه آدم عوضی اومده بود وسط ...شهاب...کلامش افسونگر بود...آتش به دلم می زد...فقط من نبودم که اسیرش شده بودم...خوب می دونستم که خیلی احمقای دیگه بدتر از من گرفتارشن...عارف مسلک بود و عاشق تبار...می گفت  یه سفیره برای رساندن پیغام هدایت الهی به بندگان...اما برعکس بود...من دیوونه رو از مدینه فاضله و بهشت عدنم به چاه ویل کشوند...نباید باهاش حرف می زدم...نباید سرقراری  که گذاشته بود می رفتم...رفتم...و ...همه چیز تموم شد...و...من...زنی که روزی همه اون چیزایی رو که همه زنای عالم آرزوشو دارن ، داشتم، یه شبه از دست دادم و حالا بیغوله نشین خرابه ای هستم که روزی کعبه آمالم بود و با دستای خودم تیشه بر بنیان اون زدم و ویرونش کردم و شدم خرابه نشین اون...شبا مث سگی می شینم و زوزه می کشم و گهگاه...رهگذری تکه نونی به صدقه میندازه جلوم و سری به علامت تاسف تکون میده و نچ نچی می کنه و می ره... همون کاری که یه زمونی خودم می کردم بر همچو خودم...